حه یف بێ جوانی جه ده سم شیه ن

 داخی داخا نه م به ده ڵش نیه ن  

 هه رده وه سه ردا په ی وه شی ساڵان 

 په ی عه مری عه زیزلوان به تاڵان 

 مه ر وێم بزانو چێش په ی وێم کاڵان

 شه و ئارێنی رو چه نی خیاڵان 

 فکرو وه س وه سه وهه ناسانی کاڵ 

 نا سه نش پیری بارونه خیاڵ 

 پیری تیرش دان ره گی حه یاتم 

 گوشوده م به سه ن وه کوسنگ ماتم 

 دوو که ڵش نیشته ن سه ردێده و روخسار

 دیده م دوو سیما مه وینو به چوار 

 خه م بیه ن جه سه ی راسم وه کونه ی 

 گوناهه نارین زه رد بیه ن وه ک به ی   

 ده رون کوی زوخاڵ روخساریچ وێنی

 دڵ وه شیش نه بی سه رو زه مینی

دله یاد که ره ، دله یاد که ره

فه سلی جوانیت ، ئیسه یاد که ره

جه ده ستی پیریت ، ئه مجار داد که ره

هه م بکیشه ئاخ ، هه م فه ریاد که ره

مه نزل ویرانه ن ، خاس که وته ن وازت

بگره وه په ی حال ، جه سته ی بی نازت

ئیسه بو وه هوش ، مه گه ر بی هوشی

جوانیت ویه رد ، بدیه وه گوشی

ئه ر دیده ت وینان ، بدیه نه جامان

جه سته ی ویت وینه  ، جه سه ر تا دامان

بالات چوون تیر بی ، فه رقت وینه ی قیر

تیرت بی که مان ، فه رقت بی وه شیر

کون سافی روخسار سه فحه ی جه بینت؟!

کون دیده ی پور نوور موژه ی جه مینت؟!

چه م چه مه ی هووناو ئه سرینش خیزان

سه ر نیش قولاپ ، موژانش ریزان

عه قدی دوندانت یه ک جه یه ک ،جیان

ره نگی مرواریت چوون شه وی سیان

بدیه وه کمان ، چه میده ی چه فتت

کون تیژی هه لمه ت؟! کون ره ختی ره فتت؟!

قامت چه فت و لار ، دوندان که فت و که ل

گیره پای له نگ ، تو به ده ستی شه ل

هه رده وه سردا چوون ئازیز مه رده

په ی وه شی وه رین ، عومری ویه رده

دریغ هه ر نه بیا «صه یدی» جه زه لدا

نه ک بدیا وه حال جه ستی خه له لدا